Krommedijk Kronieken.
Het bewaren
van de ziel van het voetbal
dat vindt in Dordrecht plaats
of moet ik zeggen
in de Republiek Eiland van Dordt
die zelfgekozen taak
daar hebben we het vandaag over
maar hier geldt
voor de argeloze lezer
wel een waarschuwing vooraf
dit gedicht is alleen bestemd
voor wie zich
zonder enige vorm van gene
kunnen overgeven
aan de kunst van de voetbalnostalgie
voor wie begrijpen
dat het uiteindelijk
allemaal daar om gaat
het verhaal achter een kale uitslag
de mythe achter zomaar een gewone naam
daarom deze waarschuwing vooraf
dit is de laatste afslag
die u nog kunt nemen
dit is de laatste afslag
voor de tunnel bij Dordt
u kunt nu nog terug
verder zijn we vandaag onder elkaar
wij die begrijpen
dat niets moeilijker is
dan om de ziel
van het voetbal te bewaren
omdat iets dat zo gewoon is
dat het haast niet wordt opgemerkt
meestal geruisloos verdwijnt
de ziel van het voetbal
die is soms nog even zichtbaar
als een korte flits
van een gewoon stadion
zoals er vroeger zoveel waren
alles is hetzelfde gebleven
alleen de toegangskaarten
worden tegenwoordig online verkocht
de Krommedijk
dat is een naam
die niemand kan verzinnen
en niemand
heeft die naam ook verzonnen
er wordt gewoon al jaren
aan de Krommedijk gespeeld
een dergelijke naam
is ook de innerlijke kracht
van een gewone voetbalclub
in een gewone stad
in een gewoon land
de Krommedijk
dat is ook een wet
die alleen in het voetbal geldt
de wet van de Krommedijk
dat is de wet
van het omgekeerd evenredig belang
van een voetbalclub
voor de voetbalcultuur
hoe gewoner de voetbalclub
hoe groter de betekenis is
voor het behouden
van de ziel van het voetbal
hoe kleiner club
hoe meer verhalen
er worden verteld
de mooie anekdotes
komen vaak uit het verleden
van een kleine voetbalclub
en dat verleden is altijd rijker
dan de buitenwereld vaak denkt
maar iemand
moet dat verleden beheren
iemand moet het zeggen
iemand moet het doen
FC Dordrecht
dat is Simon Kistemaker
dat is Theo Bos
dat zijn Johan Cruijff en Epi Drost
in het shirt van DS 79
het kan geen toeval zijn
dat het juist een Dordts dichter is
die het alledaagse als geen ander
heeft weten te beschrijven
soms, als ik ’s zondagsmorgens wakker word,
hoor ik mijn moeder roepen: Kees
opstaan. Je moet om tien uur voetballen
Cees Buddingh'
dat is ook de dichter
die over betaald voetbal
in Dordrecht heeft geschreven
bijna terloops
bijna onopgemerkt
maar uiteindelijk onontkoombaar
voor wie maar bereid is
om de ware ziel
van de voetbalsport
daarin te willen horen
het is zomer,
Wiebe komt thuis
aan zijn stap hoor ik
dat DFC heeft gewonnen.
(Krommedijk Kronieken). (2024).
(Krommedijk Kronieken; boek van Elisa Kuster over de geschiedenis van FC
Dordrecht)..
