Faas Wilkes.

Zonder dat het van te voren

was afgesproken

waren er spelers

die de bal kregen

en waren er spelers

die de bal afgaven

sommige dingen

waren gewoon zo

in die dagen

en niemand wist

of het ooit zo was gezegd

of het ooit zo was opgedragen

en een dribbel

begon altijd vanuit stilstand

alsof er eerst nog

een afgesproken teken

moest worden gegeven

voordat aan een lange solo

mocht worden begonnen

een solo

waarvan niemand wist

waar die eens zou eindigen

er stond alleen vast  

dat het een lange solo zou worden

die ooit wel eens ergens zal eindigen

meestal in het andere strafschopgebied

en vaak ook nog met een doelpunt

een weg

waarop een voor een

tegenstanders opduiken

en ook weer verdwijnen

het was meer een slalom

dan een solo

waarbij de andere spelers

om beurten de rol

van een onbeweeglijke hindernis

vervulden

of die van toeschouwer

van een doorlopende voorstelling

die ze al veel vaker hadden gezien

maar toch waren ze

steeds weer

als een verbaasde toeschouwer

achtergebleven

zomaar zonder reden

zonder verklaring

iedere keer opnieuw

dit bewijst maar weer eens

dat iedere grote speler

eigenlijk altijd hetzelfde doet

het enige is

hij doet het altijd beter

hoe goed zouden de spelers

uit die jaren

in het huidige voetbal zijn geweest

dat denk ik wel eens

is uiteindelijk

de persoonlijke techniek

toch altijd gewoon de basis

en komen grote spelers

toch altijd wel naar voren

waar dan ook

in welke tijd dan ook

dat denk ik dan wel eens

ook denk ik

dat grote spelers

later een muurschildering

moeten krijgen

dat is mijn vaste overtuiging

omdat ze het verdienen

dat is zeker

maar meer nog 

omdat wij zelf willen

dat ze ons gade slaan

dat ze over ons waken

de goedkeuring

die wij nodig hebben

van hen

die groter waren

dan wijzelf

en ons zijn voorgegaan.

              (Faas Wilkes).       (2023).