Rob Rensenbrink

In iedere linksbuiten schuilt wel een gedicht

Coen Moulijn misschien wel de meest pure

de meest loepzuivere linksbuiten

Piet Keizer de meest grillige, de meest geniale

en ook in Rob Rensenbrink, de beste

de op het eerste gezicht minst poëtische linksbuiten van allemaal

er is in een ver verleden een oefeninterland geweest tegen Schotland

waarin Wim van Hanegem en Rob Rensenbrink debuteerden

het verslag moet ik als jongen op mijn oude kleine radio hebben gehoord

toen is het begonnen

daarna misschien een enkel beeld van een wedstrijd Club Brugge

niet meer dan een flard

hoe is het mogelijk dat ze die klasse niet zien dacht ik

en later bij Anderlecht

wachten op het moment dat moest komen

met commentaar van Rick de Sadeleer

op de Belgische televisie

veel sprak Rob niet

soms in een interview

over drinkende bondsbestuurders bij het EK 76

altijd had hij meer tijd

altijd had hij meer rust om hem heen

dan de andere spelers

en maar blijven kijken

bijna in stilstand

staccato

bijna slapstick

het leek alsof niemand kon langer wachten

met het nemen van een strafschop

dan Rob Rensenbrink

en daarna de stilte

daarna het grote zwijgen

maar dan zonder mythe

maar dan zonder groot verhaal

gewoon in ruste

gewoon buiten zicht

maar voor hemzelf was er niet zoveel veranderd

hij is gebleven zoals hij altijd was

iedere bal was altijd bewust geplaatst 

na zijn voetballeven had er niemand gebeld

en een beroep had hij niet geleerd

daarom is hij gewoon in alle rust verder blijven leven

en was gaan vissen

en ik begreep het helemaal.